Pasado mañán, xoves 25, haberá unha nova xornada de folga nos hospitais públicos de Vigo, para manifestarnos unha vez máis que non imos tolerar unha privatización do sistema sanitario. Pola tarde, ás 20:00 haberá unha manifestación que percorrerá as rúas de Vigo, en defensa da sanidade pública. Nos estamos a xogar a perda dun dereito básico, coma é o da Sanidade. Non pode quedar impasíbel a cidadanía e non o vai facer. Compre sair a berrar con forza, A Saúde non pode ser un negocio de catro mangantes.
Viran de todolos rincons, de Vigo e bisbarra. Das diferentes plataformas en defensa da sanidade pública do país. Non temos a máis mínima dúblida de que Vigo vai-se volcar na defensa da súa sanidade, que é a súa calidade de vida.
Ben é certo que tra-lo 25 hai vida e teremos de seguir mantendo vivo este conflicto. Haberá de seguir con mobilizacións, charlas, pegadas de carteis, pancartas,...
Entre todos e todas podemos. E iso é a forza que nos precisamos para mudar non só esta inxustiza, senon calqueira outra que se nos presente.
Agradecemos tódalas entradas, participacións, adhesións que temos neste blog. Hai ata entradas do Vietnam. Aueles que nunha guerra desigual un dia venceron ós todopoderosos yanquees. Ogallá nos tamen teñamos a capacidade de poder vencer nesta loita tan desigual ó fascismo que nos priva de dereitos, un tras outro.
hoy he ido a la asamblea del meixoeiro y sali muy decepcionada por la excasa cantidad de gente que estaba alli, se hace muy cuesta arriba el dia a dia teniendo en cuenta que la mayoria de las veces estamos siempre los mismos a pie de cañon, se comento lo de siempre... pero mi pregunta es porque no estaba la sala llena, donde estaban celadores, enfermeras, medicos,auxiliares, mantenimiento y un largo etc.. la gran mayoria eran de la lavanderia y si, eramos cuatro gatos. porque parece que estamos solos en esto...? que le pasa al personal de este hospital, porque no fue a la asamblea?
ResponderEliminarEn fin no me di cuenta solo yo, era tan evidente que hasta dolia. a pesar de todo en unos minutos saldre de casa y me encontrare con la gente para seguir pegando carteles y repartiendo panfletos, si hay que morir que sea con las botas puestas. un saludo