EN DEFENSA DA SANIDADE PUBLICA

EN DEFENSA DA SANIDADE PUBLICA

domingo, 31 de octubre de 2010

O alcalde de Oleiros, camarada Gelo, en presenza de Neira Vilas, na inauguración dunha escultura en homenaxe ó heroico revolucionario Che Guevara.
As fotos da estatuta. O pe da cal estamos cos camaradas Carlos e Mario, hoxe no proxecto da COG. (Central Obreira Galega)


O fillo de Ernesto Che Guevara, estivo presente, na inauguración da escultura, hai xa dous anos.


Tareixa Navaza, un icono de loita nos medios de comunicación. Cando traian os restos de Castelao, ela relataba a brutal agresión ós manifestantes por medio dos "grises".
En presenza de Neira Vilas, un simbolo da nosa literatura, e coñecido admirador da revolución cubana, presentaba ó alcalde Gelo, quen tantas críticas levou por levantar a estatua de Guevara.


viernes, 29 de octubre de 2010

Marcelino Camacho


Descansa en paz, desde ayer, Marcelino Camacho. A sus 92 años y tras una larga enfermedad muere un sindicalista español, con una trayectoria a respetar. Varias veces entró en las cárceles del estado español, por luchar contra el franquismo.

Fue secretario general de CC.OO.

Aún cuando hoy es una aberración llamarlos tan siquiera sindicato, tienen un pasado de lucha.

Algunos de sus ejemplos no lo son tanto para los que hoy forman esa central.

Para los trabajadores sin embargo algunos si lo son y así lo hacemos público, más alla de las diferencias tambien ideológicas; pero siempre desde nuestro respeto.

jueves, 28 de octubre de 2010

Na vindeira seman!

Para o martes dia 2 ás 11:00 horas hai convocada unha nova manifestación que partirá dende o Hospital Xeral.
O mércores dia 3 tamén ás 11:00 horas hai unha asemblea de traballadores e traballadoras no salón de actos do Hospital Xeral.

Traballando até o final!







miércoles, 27 de octubre de 2010

7.000 berros de esperanza!




Aqueles que un dia tentaron silenzar o noso conflicto non sacando absolutamente nada nos medios de comunicación atoparonse con que un colectivos de afectados e afectadas por unha brutal privatización se organizaron e sairon do aillamento informativo.


Inicialmente unha cociña e unha lavandería foi quen de despertar a unha xunta de persoal apática e nada acostumada a pisa-las rúas.


Os traballadores e traballadoras destes colectivos, foron quen de ir sumando a tódolos demais para facer unha masa que dinamizara, que fisera que os medios non tiveran máis opción que facerse eco.


Meses despois, coa axuda de todos e todas, sindicatos e outros colectivos, remataron nunha inmensa manifestación da cidadanía de Vigo e bisbarra. 60.000 persoas tomaron as rúas cun único berro. Non á privatización!


Nesta seman o goberno do PP vai facer xa publico que empresas se van quedar co negocio de privatizar estes e outros servizos, e cabalgar cara unha sanidade privada.


Sería interesante que alguén decidira xa, dunha vez, crear mesas de negociación para abordar o futuro de 1.500 persoas que a fin veñen a ser 1.500 familias.


Os afectados e afectadas así o esperan.

lunes, 25 de octubre de 2010

Derechos humanos! Libertad!




Estas son las consecuencias que sufre una persona en Miami por defender el modelo cubano con un blog. La democracia y la defensa de los derechos humanos en los EE.UU estan reflejados en el rostro de este bloguero.


Para aquellos que tragan sin condición todo lo que leen y oyen de los yanquis, aquí pequeñas muestras de sus huellas...


Animo camarada Varela!


En cada palabra tuya había mucha humanidad, solidaridad, cariño, hacia la isla.


La que ahora recibes de todos los revolucionarios y revolucionarias de todos los rincones del mundo.




Viva el internacionalismo proletario!


Viva la revolución cubana!


Patria o Muerte!

domingo, 24 de octubre de 2010

A folga de fame remata!

Tra-lo compromiso do ministro de Industria a reunirse coa CIG, Confederación Intersindical Galega, os dous compañeiros FERNANDO BRANCO e ALBERTO AMADO, deixaron a folga de fame. Parabens, camaradas!
A magoa é que nos non temos aberta nin tan siquera mesas de negociación.
O que serve e da resultados en tódalas federacións non serve na nosa.

Pintadas no ambulatorio de A Dobrada!

O pasado venres amanecía este ambulatorio con pintadas aludindo ó tema da privatización da sanidade.
Dende aquí felicitarnos pola acción, porque hai de retomar camiños, abandonados por outros. Na loita pola defensa do noso modelo sanitario, e dos 1.500 postos de traballo, mil pintadas máis para chegar alí onde faga falla para evita-lo. Venceremos!

Mari Carmen Cuesta


Nesta seman morría a compañeira Mari Carmen Cuesta, quen estivo até o último instante no penal coas trece mozas que sería asesinadas polo franquismo. Pasarían a ser coñecidas coma as trece rosas. Nesta seman en diferentes xornais saía a noticia, máis hoxe no xornal Publico salía a súa fotografía.

Dende aquí unha pequena homenaxe publicando a súa foto e lembrando a súa loita de tantos e tantos anos rememorando ás víctimas do franquismo.

viernes, 22 de octubre de 2010

Animo ós compañeiros no seu séptimo dia de folga de fame!


Porque este é o camiño! Non hai outro.
Hai homes que loitan un dia e son bos.
Hai homes que loitan un ano e son millores.
Hai os que loitan moitos anos e son moi bos.
Pero hai os que loitan toda a vida; esos son os imprescindíbeis!
As loitas que se perden son as que non se escomenzan, as que se abandonan. Nin un paso atrás na vosa loita!
Non o decreto do carbón!
Non a traizón do PSOE, mal que lles pese a quen non queren que os critiquemos. Son tan de dereitas coma o PP. Tan culpábeis uns coma outros!


Como colocar unha pancarta! E sinse-lo!

Dende a resultante final, paso a paso cara atrás. Podedes intenta-lo! Non é moi complicado.

Trinta e seis metros de tela, un lema e catro persoas.

Unhas cordas, porque o vento azouta e moito dende a pranta 16.



E xa tedes algo sinselo do que poder sentirvos orgullosos e orgullosas. Animo! Agora tocavos a vos! Nos xa temos feito unhas poucas.










Aquí se facían ben as cousas, ata que "alguns" acordaron deixa-lo para setembro. As vacacións primaban!

Non perdamo-lo sentido do humor


Autocrítica!

Estamos diante dunha verba que non coñece a "compañeira" que tanto se nos ofende polas críticas verquidas a CIG-SAUDE.
O comportamento no Hospital Xeral é un desastre.
Algo que vimos denunciando dende hai xa demasiados meses.
En xuño deu-se por finiquitado un conflicto, deixando de lado a 1.500 traballadores.
Di publicamente o que dis en privado, porque según tú o CHE ten unha conducta que tí practicas asiduamente.
Maioría da CIG. Non será por tí! No teu departamento agás unha traballadora é maioría aplastante CC.OO. Tes unha afiliada. A excepción que confirma a regra!
Na cociña coñecemos unhas poucas compañeiras que se deron de baixa pola túa laboura, tan revolucionaria. Unhas poucas. Nomearte é xerar úlceras entre a xente. Elas te teñen medo, expricanos o motivo.
Pero todos e todas debemos ser do PP.
A nos non deron un carguito para silenciarnos, ...

jueves, 21 de octubre de 2010

Irmandade obreira, sempre!

Aquela que se ofende polas criticas verquidas en canto ó modelo que potencia dentro do Xeral decirlle que hai xeitos ben diferentes de traballar e de facer sindicalismo.
Por mencionar algún os compañeiros de Endesa e da executiva nacional de CIG-Químicas estan nunha folga de fame pola defensa de tantos postos de traballo coma os que se van perder aquí. (Casualmente)
Os exemplos dentro da CIG abondan, afortunadamente. o problema radica en que na federación de saúde os mimbres non dan para máis.
Valen para levar e traer... para pouco máis!
Por citar e por demostrar que se poden facer cousas, sería interesante que se lles mandase un telégrama de apoio e de orgullo de ser da CIG ós compañeiros FERNANDO BRANCO, e ALBERTO AMADO agora que estan en plena folga de fame. E o mínimo que se merecen, aínda que coma sempre aquí pasando.

miércoles, 20 de octubre de 2010

martes, 12 de octubre de 2010

No eido da política!

A xunta de persoal pretende xogar cos traballadores e as traballadoras no terreo político, ou millor dito, no partidista.
Dende hai tempo a súa ilusión é quitar do goberno ó PP para que volte un goberno PSOE-BNG.
Acontece que o PSOE ven de escarallar por completo ás condicións de traballo de tódolos sectores e colectivos. A entrada das ETT(s) nas administracións. Os despidos a doce dias máis oito subvencionados polo Estado, e demais reformas que estan a caer.
O xogo de CC.OO e de UGT está claro de máis. O lamentábel queda agora ó ver á CIG que non mudou na súa extratexia. Gobernar parceliñas, sexa con quen sexa? Non, gracias! Co meu voto non!
A defensa dos 1.500 postos de traballo fanse dende o sindicalismo, dende a confrontación,..., dende a loita obreira!
Xogar cos traballadores e traballadoras nos levan a onde estan agora os sindicatos. A nula credibilidade.
Estará todo o mundo enganado nesas percepcións?
Cecais unha abstención masiva levara a algúns a replantexarse cousas, erros,... Ogallá! Polo ben do movemento obreiro e da clase traballadora, que é a que sempre acaba pagando os pratos rotos duns e dos outros.

viernes, 8 de octubre de 2010

Unha bandeira, unha enseña: simbolo de loita cidadá!


Durante moito tempo e en non poucas asembleas os traballadores e as traballadoras demandaron unha enseña, bandeira, coma símbolo da nosa loita. Coma antes así os fiseran coñecidos ós compoñentes de Nunca mais.
A resposta verbal foi sempre que sí, que era unha moi boa idea, que se ía asumir a proposta.
Nove meses despois a criatura aínda non naceu, e non hai indicios que iso aconteza.
A voz dos traballadores e das traballadoras caeu sempre no mesmo saco, no roto.
Algo semellante aconteceu coa idea de implicar ó mundo da cultura, no mesmo saco.
Pendurar unha pancarta coma cando outros fisemos á de apoio a folga do metal, no mesmo saco.
Co tempo os votos dos traballadores e das traballadoras poderán caer tamén nese saco, deberan!

Así tivemos o apoio da xente!







No es una broma. En serio!

El próximo dia 15 la Xunta de Galicia dirá que UTE de empresas se queda con el negoción de privatizar la Sanidad. Una realidad que se plasmará definitivamente el próximo 15 de octubre.
Pero no debemos tener miedo que un mes y seis dias después podemos ser partícipes de una gran manifestación ciudadana en Santiago. No es broma, aunque lo parece. Es serio! para hacerselo ver!
Gostaríame pensar que alguén votou en contra, e non polo resultado ou a estética; senon para creer que nesa xunta de persoal hai alguén con cabeza.
Por certo, estamos tódolos días no posto de traballo e isto é o que pensan a inmensa maioría dos traballadores e as traballadoras. Non é problema de blog ou de mensaxeiro; que tanto ten.
Saberíades o que pensan se traballarades ou cando menos pateaseis os centros.

jueves, 7 de octubre de 2010

Mobilización de hoxe, en Beade!


Idiomas

Debido a que tenemos muchas entradas en el blog de todos los rincones tanto del estado español, como de Europa, América,..., incluso Vietnam, escribiremos algunos de los comentarios en español.
Viva el internacionalismo proletario!
Porque en cada lucha obrera, por pequeña que sea, estamos todos los trabajadores y las trabajadoras. Venceremos!

Martes, 5 de outubro


miércoles, 6 de octubre de 2010

Onte, dia 5.

Onte, dia 5 de outubro, houbo unha concentración coma se viña facendo hai seis meses. A asistencia á mesma, polo que comentan os que alí foron era pobre de máis.
Haberá quen diga, dos sindicatos, que a xente non responde, que está apática, ..., ou sabe deus que.
A mesma hora a cafetería estabá coma tódolos dias, e con moita xente das que si asistía hai seis meses ás manifestacións.
A ilusión es as gañas de pelexar polos postos de traballo convertironse para moitos e moitas en rabia por estar a seren utilizados con fins alleos ó temalaboral; ou mesmamente sindical.
Non pasa desapercibido que a apatía destes elementos deixaron-na a un lado para traballar arreo pola folga xeral do pasado mes. Ahí si lles iba a eles a vida.
Terán medo a que eliminen a tantos liberados e liberadas de traballar, para face-los voltar ó curro?
Houbo a triste imaxe de suprimir unha manifestación para un martes ás once da mañán, e collelos a todos e todas na cafetería á mesma hora tomando café. A iso no meu pobo se lle chama descaro, burla, ...
Mañan haberá outra en Beade, e tampouco iremos. E iso que temo-lo dia libre.
Dan por perdido os 1.500 postos de traballo, e queren xogar cara a galería, pensando en marzo.
Co meu tempo non van xogar! En marzo, tampouco!

lunes, 4 de octubre de 2010

Con responsabilidade, até o final!

Que poderíamos pensar dalguén que chegada unha adversidade opta por ficar parado e calado?
Afortunadamente hai aínda xente que diante desta situación afronta a adversidade cun mínimo de coraxe e valentía; con dignidade.
Hai quen acostuma a tomar decisións pola inmensa maioría e a move-los coma se monecos; máis as veces hai persoas con criterio, acertado ou errado, máis con criterio.
Esta mensaxe, que ben parece encriptada, vai dirixida a alguén a quen lle molesta todo o que non vaia na súa liña. Cecais sexamos renglóns torcidos ou mesmamente borróns; máis coa ilusión de escribir historias tan fermosas que fagan desmerecer tanta uniformidade e tanto pensamento único.
O intento ben merece e niso estvemos, estamos, e estaremos. Sempre!
P.D. Guevara é un icono e non pola estética. E pola súa actitude e o seu comportamento. Polo método.

sábado, 2 de octubre de 2010


Que facer?

Certamente pouco hai de facer logo de trer sementada tanta apatía entre os traballadores e as traballadoras.
Tamen somos culpábeis os traballadores e as traballadoras de ter votado no seu dia por estes representantes. Unha tropa que hai decadas que non pisan o seu posto de traballo. Que non dan sinais de vida, máis que cando teñen algo no que a eles lles vai a vida. Seguir nos órganos de representación, liberacións, etc.
Loitar contra esa maraña é moi complicado, cando a xente o que tamén vai buscando é un pretexto para abandonar, sen ofrecer respostas alternativas.
A dia de hoxe non sabemos cal pode se-la resposta, máis teremos de nos organizar e artellar ideas novidosas fronte ás ideas de sempre.

Martes, 5 de outubro!


Con nos que non conten para participar da próxima concentración. A que terá lugar o vindeiro martes dia 5 de outubro.

Despois de tanto tempo un só ten que perguntarse, cal é o motivo da aparición de todos estes?Teran de cubri-lo expedente, seguro. Deixar constancia de que eles algo fixeron antes de que despediran a 1.500 traballadores. Que pelexaron até o final.Agora nos veñen tamen cunha manifestación para novembro, en Compostela.A idea é muda-lo governo. Quitar ó PP e por ó PSOE (o do despedimento baratito, ETT(s) nas administracións, alongamento da idade de xubilación, etc...etc.) E o de ter ó BNG de cómplice destas políticas. Lembrar que en Galiza precisaron e precisan deles para tocar moqueta.
Evidentemente os traballadores e as traballadoras da sanidade non se deberan deixar enganar.Non hai opcións políticas reais que defendan os nosos intereses. E esa é a nosa triste realidade.

miércoles, 29 de septiembre de 2010

29-S











Os medios do poder diran que non aconteceu nada salientábel, mais afortunadamente un 80% secundou a xornada de folga que dende a CIG viñamos demandando dende hai máis de ano e medio.




Diran que a reforma é unha necesidade, máis a clase traballadora galega deu cumprida resposta. Nin un paso atrás na defensa dos nosos intereses. Perto de 50.000 persoas sairon polas rúas de Vigo, na manifestación da CIG. A máis grande, coma xa ven sendo unha costume.




Cada vez son mais os homes e mulleres que ven na CIG a única central sindical que defende os intereses da nosa clase.




Foi un orgullo estar hoxe na manifestación multitudinaria, que moi ben reflexou o sentir da cidadanía. Levabamos ano e medio agradando por unha folga xeral, e xa pensamos na seguinte.




Ou eliminan estas medidas ou que se vaian, independentemente de que se digan a si mesmos que son socialistas estes mangantes do PSOE.




Unha vez mais traizonan á clase traballaora galega.

viernes, 24 de septiembre de 2010

Donos do noso destino!

Aquel que vive de se laiar sen ofrecer unha resposta, sen pelexar,..., non é quen de ser respeitado polos demais.
Aínda hai tempo para mudar esta situacion, para mudar esta tropa que di representarnos.
Hai tempo, e hai de se empregar na idea a tope.
Dende aqui collemos o firme compromiso de intenta-lo.
Porque non face-lo sería o cómodo e irresponsábel.
Hai unha cousa que nos une a inmensa maioría dos traballadores e das traballadoras: temos unha xunta de persoal plagada de inútiles.
Se chegamos con vida a marzo prometemos dar batalla!

miércoles, 22 de septiembre de 2010

Finiquitado!

Con gran dor de corazon temos de dicer tranquilamente que o tema da privatización é xa un feito consumado.
aqueles e aquelas que en publico falan de que non hai de ceder, que hai de loitar,..., e fan a revolución por etapas, en privado din que non temos nada de facer.
E é ate tal ponto que ate desexan que se faga dunha vez, para que non lles demos moito máis a lata.
Co pretexto de que estan moi atarefados e atarefadas acordan pospor de novo as mobilizacións porqe teñen un grande traballo preparando unha folga xeral.
Casualmente, moitos destes e destas apareceron onte polo hospital, e a hora á que non se podia facer unha manifestación estaban todos e todas na cafetería do Xeral. Sin pudor de ningún tipo.
Non teñen tempo para se por diante dunha pancarta, máis si para estar diante dun café.
Somos molesto porque lle pomos nome as cousas.
Aquí ningun deles vai perdelo seu posto de traballo, e os que sí que desperten e vexan en quen estan a deposita-la confianza e os votos.
Eu en marzo quedareime na miña casa, se segumos traballando, porque non pensamos votar por ningún. Co meu voto non terán sete horas diarias para café.

domingo, 19 de septiembre de 2010





Agardamos que esten tamen, nunca faltan!

Voltamos á movida!

O martes voltaremos ás movidas e as manifestacións. As 11:00 horas dende a entrada principal do Hospital Xeral sairemos polo entorno para nos mobilizar contra da privatización da sanidade. Algo que xa está a ser un feito. Durante dous meses estivo cerrado o hospital Cies, e o Xeral desviando enfermos a centros privados. Algo que se está a converter xa nunha dinámica usual e constante durante tódolos meses de ano e non só en período estival.
Estamos a coller moi boa nota do tema, porque xa é visíbel até por aqueles e aquelas que pensaban que todo ía quedar en nada así, sen máis.
Para iso fai falla moita máis madeira na fogueira, e non temos nen tan sequera pequenas brasas...

Folga xeral!

O 29 de setembro temos folga xeral. E non hai unha sóa cuestión que se poida facer ninguén para dubidar da necesidade de secundala. A un despido xa de por si barato, ven agora o máis barato e sinselo todavía.
Despidos a vinte dias. Oua doce millor dito, xa que os oito dias serán subvencionados. A cargo do FOGASA. E ollo. Que o Fondo de Garantía Salarial está a dia de hoxe funcionando cun retraso dun ano. Coa reforma pensade en dous, tres,..., a quen teña de verse en tal situación.
Todo o que poidamos imaxiñar serve coma argumento para que che admitan despidos obxetivos.
Nin tan sequerea coas clausulas de convenio poderanse impedir as ETT(s), e xa van entrar a formar parte da administración. Sí, sorprende?
Perguntarlle a UGT e a CC.OO que carallo fiseron sentados cos que levaron a diante esta desfeita. Porque sabíase que sempre que se sentan acaba acontecendo o mesmo, fodendo á clase traballadora.
Se alguén aínda ten dubida que vaia a traballar o 29. Mais eu estarei nos piquetes, con todalas consecuencias; porque que hai pior que o que se nos ven enriba?

sábado, 11 de septiembre de 2010

Folga xeral!

A can fraco todo son pulgas, e iso é o que nos acontece á clase traballadora.
A banca recibe do PSOE 22.500 millons de euros para sairda situación na que están. ¿Cal?
E os traballadores e traballadoras privatizacións, despidos a doce dias, e traballo a través das ETT(s).
E hai quen dubida en ir á folga?
E hai quen pensa que hai que votar ó PSOE?

Afundindo un barco

Durante o transcurso dos últimos meses vimos comprobando no noso centro de traballo, a cociña do hospital xeral, coma se desmante-la unha cociña.
A avaría nunha máquina pode ser e é consecuencia do uso continuado das mesmas. Podemos falar da politica inexistente de mantemento, máis iso acontece en tantas partes que non podemos dicer nada.
Cando a unha màquina lle segue unha segunda, e unha terceira, ..., e así até cinco de uso imprescindíbel a cousa colle cando menos outra imaxe ben diferente. E hai un dito que dí: " As cousas acostuman a ser o que parecen" Aquí chegou-se a ter que mercar parte das elaboracións fora da nosa cociña, e a pregunta é: Foi pola circunstancia puntual, ou foi unha proba para rematar xa coa cociña?
Nas empresas cando pechan hai dous factores que van case sempre parellos. Unha é o drama de perder a túa fonte de ingresos, de vida. E parello, a falta e información, a incertidume.
Nesa situación estamos aqueles e aquelas que non temos máis datos que os que vimos estas últimas semans. O desmantelamento dunha cociña, onde por primeira vez houbo de traer elaboracións feitas do exterior.
Alguns sindicatos pensan que aínda non é tempo de negociar nada de recolocación da plantilla, máis outros pensamos que cecais sexa xa demasiado tarde. O tempo da e quita razóns sempre,... veremos!
Para o vindeiro martes, 21 de setembro, haberá unha nova mobilización. E se a xunta de persoal non traballa dende xa vai ser de asistencia minima ou nula. Tempo ó tempo.

martes, 7 de septiembre de 2010

Mobilizacións!

O vindeiro 21 de setembro temos unha manifestación dende o Hospital Xeral, ás once horas. E o martes 28 do mesmo mes dende o hospital do Meixueiro á mesma hora.
Vai ser unha volta á loita pola defensa da sanidade pública, e alí estaremos.
O vran foi tremendamente negativo para a nosa causa.
aconteceu que na lavandería do hospital do meixueiro este ano non se cubriron as vacacións, deixando unha grande preocupación na plantilla. Algo semellante nos veu acontecendo na cociña do xeral. até cinco máquinas avariadas, imprescindíbeis na cociña, e sen reparar. até tal ponto que tiveron cde traer de fóra as empanadas.
A incertidume é tal que o sentir da plantilla é que estan deixando morrer os servizos. E tal que hai quen pensa que non imos chegar ó novo ano.
Persoalmente tamen somos da mesma opinión, e é tan só cuestión de tempo.

domingo, 29 de agosto de 2010

De volta!

Tras un breve paréntesis voltamos á dinámica do dia a dia.
Non pasaron demasiadas cousas neste mes, aínda que si algunha, incluso graciosa. para aquelas e aqueles que se perden en buscar culpábeis, que si PP ou si PSOE. o tempo está a darnos a razón. Son a mesma merda, falando en prata.
a política privatizadora está a lapidar sectores básicos e fundamentais dun modelo social de bienestar. até hoxe uns decían que era o PP quen apostaba por isto.
Agora o PSOE enchese dicindo que non é malo o modelo de financiación privada para estradas e infraestructuras. Blanco enchese de peito cando di tal afirmación. Na práctica identica a da creación dos hospitais privados. Trinidad Jimenez falou xa do tema do COPAGO, e tamén chea comenta que esta opción a teñen enriba da mesa.
Aos pobriños que aínda ven diferencia entre PP e PSOE que desperten. Son as dúas caras dunha mesma moeda.
A nos quedanos o combate e a loita até o final. Que alomenos non lles saia gratis cargarse un modelo de sanidade moito millor e máis xusto que o que queren implantar.
De novo por aquí, prometendo un setembro moito máis animado.
Benvidos!

jueves, 12 de agosto de 2010

Sentenza: Culpábeis!

Hai hoxe 35 anos morría, asasinado pola policía, o galego Moncho reboiras noia.
Hoxe a súa traxectoria e a súa loita teñen total vixencia.
No mesmo dia cae nas nosas mans unha sentencia contra dous compañeiros polo grave delito de terse manifestado contra dun modelo sanitario que priva ós máis necesitados o seu aceso.
A gravidade da sentencia é de tal calibre que o que dí a policía son feitos probados, manda carallo, e o que di a verdade non se ten en conta.
Ata tal ponto que cando un policía te poña diante dunha xuiz dará igual que lle digas o que che pete. Vas a estar a peito descuberto, tanto que foses ou non autor dos feitos que se denuncien.
Cada vez que te manifestes terás de levar na idea que eres culpábel. logo xa che dirán de que.
Evidentemente nascimos culpábeis, vivimos culpábeis, e morreremos moi orgullosos de ternos comportado sempre coma culpábeis. A inocencia é patrimonio dos corruptos e dalgunha que outra ouvella. E nese rebaño, nos non!

martes, 10 de agosto de 2010

Seguimos, pensando xa no outono!













Nen nas dependencias de cociña nen nas de lavandería, lencería, mantemento, imos baixa-la guarda ou desistir da loita.
Non nos reciben, non. Máis na rúa seguiremos alzando a nosa voz até ser escoitados e escoitadas.
Non imos ficar calados, non imos marchar para casa, sen máis.
A loita continúa!


sábado, 7 de agosto de 2010

CC.OO e UGT

Hai uns meses criticaban á CIG e aos seus membros pola liña sindical que vimos mantendo. Agardamos pacientemente a que nos critiquen agora por nos non asinar unha paz social co PP coma eles veñen agora de face-lo.
A noticia saleu nos medios de comunicación nestes dias e até sairon na foto ó lado de Feijoó con caras de verdadeiro orgasmo.
A xente que non diga tan alegremente que tódolos sindicatos somos iguais. Para sindicatos UGT e CC.OO.
Van despedir 1.200 traballadores e traballadoras entre os que nos atopamos, e van xunta os culpábeis e asinan acordos para amosar que todos e todas estamos de maravilla.
Iso sí, a xunta cos traballadores e traballadoras afectados non se vai celebrar, non vaia ser que lles estropeemos a foto.
Tomade nota e seguir sen ve-las diferencias entre uns e outros.
Serve para entender porque non queremos ir conestes no primeiro de maio. Cos amigos de Feijoó nin a por tabaco.

lunes, 2 de agosto de 2010

Cerdedo ou Santiago?

O vindeiro dia 5 de agosto as forzas policiais van ter un dilema. Estaremos en Cerdedo, ou estaremos en Santiago. Nunha inauguración? Non sería a primeira vez que imos! Ou nunha xuntanza coa responsábel ou irresponsábel de Recursos Humans? Tamen temos estado nalgunha xuntanza!
Que tristura nos vai quedar se van a un sitio pola nosa culpa e acontece que nos imos ó outro. A solución que vaian ós dous. A fin de contas eles van cos gastos pagos, e nos pagando do noso peto e contando xa cos 600 euros que nos agardan despois do acontecido en Vigo.
Unha pista, para Cerdedo hai de estar alí ás 18:15 horas.

domingo, 1 de agosto de 2010

Nos paises capitalistas.


Da igual o pais, "bananero", "democrático", "terceiro mundo", "primeiro mundo",... Esta é a nosa realidade!
E diran que o manifestante lles agredeu.
Chamarase Juan Carlos? Garrido?

jueves, 29 de julio de 2010

Moncho Reboiras Noia


Un doce de agosto, do ano 1975, caia asainado pola policía franquista, o loitador galego, Moncho Reboiras. No seu 35 aniversario van-se celebrar actos para lembrar a súa traxectoria política e de loita, aprol da súa patria e contra do franquismo que isolou Galiza, coma o resto do estado español. Recentemente deron-lle o seu recoñecemento oficial coma victima do franquismo.

Estaremos nos actos de homenaxe a un home, un mozo, que deu o millor de seu na loita pola liberación nacional e social do seu pobo.

Moncho Reboiras Noia, un nome a lembrar pola xente de ben.

Reboiras, un loitador galego que deu a sua vida pola súa patria.

miércoles, 28 de julio de 2010

Juan Carlos e Garrido!

Nos tempos políticos que nos toca vivir vemos a diario coma hai políticos que rouban dia si, dia tamén, e a mans cheas. Non hai un só que saia condenado, e é máis, saen airosos e reforzados. Esa mesma xustiza condena a dous traballadores do hospital xeral por terlle berrado a Feijoó a sua repulsa á privatización da sanidade. Non temos aínda a sentenza nas nosas mans, máis sabemos que foron multados a pagar a sanción imposta por sentenza e as costas do xuizo. Tremenda xustiza a que nos toca ós traballadores e traballadoras.
Evidentemente non serán eles os que paguen. Seremos, segurísimo, o conxunto dos homes e mulleres que estamos nesta loita quen pagaremos solidariamente. E ogallá recaudemos dez veces máis dos 600 ou 700 que precisan; para que vexan que aínda que nos costa e moito gañalos estamos dispostos a ter moitas máis sancións se ese é o coste de defende-la sanidade pública. Lonxe de apedrea-los estamos orgullosos do que somos e do que facemos. E Juan Carlos e Garrido son traballadores con conciencia obreira. Meus parabens!

Nova asemblea!

Hoxe, os traballadores e as traballadoras da cociña do Hospital xeral tivemos unha asemblea para concretar quen iría en representación do noso colectivo, toda vez que para lavandería do Hospital do Meixueiro xa estan escollidas, e o mesmo para mantemento.
Serviu tamen para ver se alguen quería formalizar algunha pergunta á responsábel de Recursos Humans do Sergas.
Evidentemente faltaron os mesmos que logo critican o modelo asemblear, máis iso sempre acontece polos que non aturan non se-lo centro de atención. E referímonos ás lumbreras que asinaron un documento en contra desta iniciativa, tres, e a quen anda tras do que fixo o escrito.
A votación foi unánime en apoio á compañeira Irene. e vou decir algo para aqueles e aquelas que poidan cuestionar algo. A estas alturas da miña vida un non se fía de demasiada xente; máis ben moi pouca. Poño o meu destino laboral nas súas mans, cos ollos pechados.

miércoles, 21 de julio de 2010





Imaxes da marcha pasada até samil. A serie de fotos que temos daría para unha exposición maravillosa. Cecais co paso do tempo... vexamos que fisemos, quen o fisemos,...