Cando me falan de Abril, dende moi cativo, venme á cabeza unda data gravada a ferro no corazón. Un 25 de Abril, no Portugal do dictador Salazar, os portugueses sairon á rúa, co apoio dos militares que apostaron pela democracia. O simbolo do caravei, percorreu o mundo. Os militares portaban nos canos de morte das súas armas, espranza en forma de caraveis vermellos.
Trocaban as balas de represión pola voz do seu pobo. Que grande!
Zeca Afonso inmortalizouse aquel dia coa sua canción "Grândola, vila morena!" que foi o sinal emitido dende Radio Renaçensa. Un grande premio a un cantautor revolucionario.
Neste mes aqueles homes e mulleres que apostamos pola sanidade pública non imos ficar calados. Abofé que non. O 11 de Abril temos unha cita en Ferrolterra. Unha grande manifestación. E iremos con choiva, vento, ..., máis sen tregua. Estamos a morte pola sanidade pública e non imos ficar parados. o 14 de Abril temos unhamáis cómoda en Pontevedra. Tamén iremos. Non haberá un minuto de tregua. Todos a unha, nesta loita xa non tan desigual coma hai dous meses.
Os pobos son froito do que os seus compatriotas sementan no dia a dia, e os mitos de que non somos un pobo rebelde e incorfomista estase a trocar a cada segundo das nosas vidas. Non se pode concebir unha Galiza sen cidades bravas coma Compostela, Ferrolterra, ou Vigo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario