Hai un elemento, da xunta de persoal, que está obsesionado polo que aquí contamos. Menudo nivelón ten o meu amigo. Recomendamoslle que non o frecuente tanto, se é que a opinión dos traballadores e traballadoras lle molesta. Porque mal que lle pese este é o sentir do colectivo dos homes e mulleres que dia a dia traballamos na cociña. Non estamos "liberado" de traballar. Non madrugamos só a víspera do primeiro de maio para pendurar catro carteis e repartir panfletos. Madrugamos tódolos dias do ano, que é bastante diferente.
Nunca falamos dos cargos, porque a vanidade non debera ter cabida en ninguén, menos aínda nunha persoa de esquerdas. Cando falamos de Manuel González Moreira, falamos da súa capacidade de traballo, de pedagoxía, e é o que máis importante para mín: un médico con conciencia de clase.
Para min os cargos son algo circunstancial, e no caso que me toca espero non ter que recuncar. Non quero convertirme no que vexo neste elemento. Décadas alonxado do traballo, e agardando un retiro plácido. Para iso sobran xa cos que temos.
Entendemos que o sindicalismo hai de face-lo no propio centro de traballo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario